Wat zou je doen?
Van mantelzorgers horen wij regelmatig dat het zo fijn zou zijn om eens te horen hoe andere mantelzorgers bepaalde zaken aanpakken. Daarom vragen we het nu: Wat zou je doen? Hieronder vragen van mantelzorgers die graag advies willen van andere mantelzorgers. Laat ons weten wat jij zou doen!
Dit kan via e-mail : info@tandemmantelzorg.nl, stuur een berichtje via onze Facebookpagina of vul het onderstaande formulier in. Graag vermelden om welke vraag het gaat.
Vraag van een mantelzorger I
“Mijn schoonmoeder is de 90 gepasseerd en woont nog zelfstandig. Met wat ondersteuning lukt dat haar vooralsnog prima. Zo is er de thuiszorg die helpt met de steunkousen en krijgt ze maaltijden van Tafeltje Dekje. Mijn man en ik gaan elke week op de koffie en dan nemen we meteen allerlei regeldingen door, zoals post, verzekeringen en bankzaken. Ook regelen we afspraken als de tandarts en de kapper, waarbij we meegaan of de Regiorijder reserveren.”
“De twee zussen van mijn man wonen verder weg, terwijl wij het lopend of fietsend af kunnen. Iets dat voor ons een uurtje tijd is, kost hen een halve of zelfs een hele dag, iets dat ze zelf ook regelmatig aangeven. Maar zeker nu de zorg zwaarder wordt en ma ons meer nodig heeft, zou het fijn zijn als de taken wat eerlijker verdeeld worden. Maar ik vind het heel moeilijk om dit bespreekbaar te maken en wil er geen ruzie over krijgen. Of de indruk wekken dat ik aan het zeuren ben, want ik doe het allemaal met liefde.”
Zijn er anderen die dit herkennen en misschien tips hebben hoe we dit aan kunnen pakken zonder de familieverhoudingen op scherp te zetten?
Vraag van een mantelzorger II
“Sinds het overlijden van mijn moeder breng ik mijn vader af en toe met de auto naar afspraken. Naar de dokter of het ziekenhuis, maar ook naar verjaardagen en zo. Dat wisselen mijn broer en ik af, net wie er kan. Als we bijna weer thuis zijn, haalt mijn vader steevast 20 euro uit zijn portemonnee. “Die auto rijdt niet op water”, grapt hij altijd. Maar ik wil dat geld niet hebben. Mijn ouders hebben mij vroeger overal naartoe gereden, nu kan ik dat terugdoen. Bovendien gaat het niet om grote afstanden, die paar euro geloof ik wel.”
“Inmiddels beheer ik de financiën voor mijn vader, omdat hij geestelijk achteruit is gegaan. Nu vraagt mijn broer na elk ritje of ik ‘de standaardvergoeding’ over wil maken. Dat ik dat níet wil, is mijn eigen keuze natuurlijk. Maar het voelt toch een beetje oneerlijk, zeker vanwege de vanzelfsprekendheid. En ook omdat mijn vader hier zelf niet goed meer over kan beslissen. Tegelijkertijd vind ik het nogal wat om te zeggen dat mijn broer het geld níet meer krijgt, ook al kan hij het makkelijk missen. We zitten wat dat betreft echt anders in elkaar.”
“Moet ik toch maar mijn principes aan de kant zetten en voortaan ook steeds 20 euro naar mijzelf overmaken? Hoe pakken anderen dit aan?”