Wendy (14) zit in de tweede klas van het vmbo. Ze is lid van een voetbalclub, zit op streetdance, heeft vriendinnen, winkelt graag en wordt soms de klas uitgestuurd omdat ze te veel praat. Kortom Wendy is een leuke normale meid. Wat niet iedereen weet, is dat Wendy een jonge mantelzorger is. Ze zorgt dagelijks voor haar twee jongere broertjes. Haar moeder heeft MS, een ernstige spierziekte. “Mijn moeder kan niet veel meer”, zegt ze.
Wendy staat elke morgen om half zeven op. Ze maakt haar broertjes wakker en stapt snel onder de douche. “Mijn vader helpt mijn moeder, ik help mijn broertjes met wassen, aankleden en ontbijten. Na het eten breng ik ze naar school. Dat is gelukkig vlakbij. Daarna fiets ik snel door naar mijn eigen school. Ik ben bijna altijd op tijd. Als ik eens te laat ben, krijg ik van de conciërge een briefje. Hij weet wat er bij mij thuis aan de hand is.”
De broertjes van Wendy blijven tussen de middag over. Om kwart over drie haalt Wendy ze op. Behalve donderdag, omdat ze tot vier uur les heeft. “Dan doet de buurvrouw het. Ik heb heel lieve broertjes, ik doe het graag. Rond half vijf komt onze hulp van de thuiszorg. Zij kookt, helpt mijn moeder en ze maakt schoon. Mijn vader heeft een drukke baan, die is meestal pas om zes uur thuis. Als de hulp er is, ga ik huiswerk maken of een beetje op de computer spelen.”
Wendy praat rustig. Mantelzorgen lijkt voor haar geen punt. Hoewel. “Het nadeel van mijn mantelzorgen is dat ik ’s middags nooit met vriendinnen mee naar huis kan. Heel soms neem ik zelf een vriendinnetje mee. Het is bij ons thuis altijd druk. Onze hulp let wel op, maar als mijn broertjes ruzie hebben, of er moet er eentje ergens opgepikt worden, roept ze mij. Of ik het erg vind? Soms baal ik wel eens. Maar het is iets wat je gewoon doet. Ik maak me wel erg zorgen om mijn moeder. Het gaat steeds slechter met haar. Ze zal niet oud worden. Daar moet ik vaak aan denken. Ook als ik op school zit. Roept een leraar: Wendy, let eens op. Denk ik: Zoek het ff lekker uit.”